Thermen WellBeing: een sauna voor ‘gekwetste’ vrouwen.

Astrid Kesler (1964) zet zich met hart en ziel in voor de realisatie van Thermen WellBeing, een sauna voor gekwetste vrouwen waar privacy en laagdrempeligheid de hoofdtoon voeren. Een interview over een jaar waarin veel gebeurd is. “Omdat ik in een aantal dingen erg vasthoudend ben heb ik me in het afgelopen jaar gedwongen gevoeld out-of-the-box te denken.”

Wat is er zo uniek aan Thermen Wellbeing?
‘Wat er zo uniek aan is, is dat het heel kleinschalig is en dat ik iets vanzelfsprekend wil maken voor mensen voor wie dat niet vanzelfsprekend is. Het is niet medisch, het is niet therapeutisch, maar altijd in een eigen inner circle. En degene die in de doelgroep valt kiest haar eigen gezelschap uit waardoor ze nooit met onbekenden zit.'

Waarom een sauna voor deze specifieke doelgroep?
‘Als je kijkt naar vrouwen in het algemeen, zelfs vrouwen die zich helemaal gezond en geaccepteerd voelen met hun eigen lijf, vraag die vrouwen eens: "wie zou je niet tegen willen komen in de sauna?". Binnen drie seconden krijg je een voltallige lijst met de supermarktmanager, mijn baas van de financiële afdeling, enzovoort. Doe je dat bijvoorbeeld bij mannen, dan blijft het stil, komt er een grijns en komt er iemand die ze wél tegen willen komen in de trant van Katja Schuurman. Dus vrouwen ervaren hun lichaam of het bekijken van hun lichaam anders dan mannen. Als je kijkt naar het verschil in met kleren aan, en zonder kleren aan, als daar een groot verschil in zit dan is er niet zo veel op het gebied van sauna en wellness.'

Is het altijd een droom geweest om dit te doen?
‘Nee, helemaal niet. Ik ben de afgelopen vijf jaar masseur geweest en dit is een soort stoofpotje met allerlei ingrediënten. Op de een of andere manier heb ik in mijn massagepraktijk veel te maken gehad met de doelgroep waar ik het nu over heb. Mijn eigen idee van ontspannen is sauna en wellness. Ik heb dan maar twee gedachtes: ik heb het of te warm, of te koud. Daar krijg ik wel een leeg hoofd van. Daarnaast had ik een vriendin die is overleden aan leverkanker. Zij heeft ook een ingrediënt aangeleverd. Haar idee om een verwendag te houden samen met haar dochters waar, door de kleinschaligheid zoals zij dat voor ogen had, alles gezegd en gezwegen kon worden wat gezegd en gezwegen kon worden. Zij is er nu niet meer. Maar ook die beleving is altijd blijven hangen bij mij. Zoiets bestond nog niet.'

Lees hier het volledige interview met Astrid Kesler!